Road tripping!

Wow! Tot mijn grote verbazing is het al weer bijna een maand geleden dat ik voor het laatst geblogt heb... Hoog tijd voor een update dus ;)

Hier in Kiwiland gaat nog steeds alles goed! Al weer een week geleden hadden we de midsemesterbreak, een weekje vrij van de universiteit :D Met een groep van tien internationale studenten hadden we besloten om twee autootjes te huren en om in de break het zuider eiland van NZ maar eens te gaan ontdekken! Na weken van discussies, mailtjes, vergaderingen, nog meer discussies en vooral heel veel gezonde spanning was het op 27 augustus eindelijk zover! We gingen op weg...

Het eerste avontuur was hoe we 5 fransen, 3 amerikanen, een fin en mezelf + boodschappen voor een weeshuis en ongelofelijk volle, uitpuilende backpacks in 2 ienieminie autootjes gingen proppen. Het weer hier in NZ is nogal onvoorspelbaar, dus had iedereen besloten zich maar op alles voor te bereiden behalve op de grootte van de kofferbak... Na heel wat proppen en stampen en gemopper van de vier jongens dat er maar geen fohns en make-upkoffers uit de tassen tevoorschijn moesten komen konden we eindelijk op weg!

Onze eerste dag was een zogenaamde autodag. Van Dunedin omhoog langs de kust, een korte stop bij de Moeraki Boulders (gigantische stenen door de zee rond geslepen) en vervolgens het binnenland in richting Mount Cook, de hoogste berg van het zuidereiland en een heilige plek voor de Maori. Het plan was om de tweede dag een wandeling te maken bij de Mount Cook, maar dat is helaas niet gelukt omdat we op de tweede dag al autopech kregen :( Een van de franse jongens had een autootje gekocht waarmee we zouden gaan touren, maar het ding zag het op de tweede dag al niet meer zitten en stond total-loss te stomen langs de weg. Ding bleek ook al 21 jaar oud te zijn (een van de oudste van onze groep ;)) en maar 1100 dollar (ongeveer 600 euries) te hebben gekost... Gelukkig konden we snel een nieuwe auto huren in de buurt en konden we verder met de reis. Vooral ik was eigenlijk best blij met onze nieuwe wagen, want was na 50m uit de 'dirty old bastard' gestapt omdat in een linkshandige roestige schakelbak steile kronkelige bergweggetjes toch niet helemaal veilig voelde. In de nieuwe moderne luxe automaat ging het gelukkig als een trein en was ik bijna niet achter het stuur weg te slaan.

Gelukkig zat de sfeer in de groep er nog steeds goed in na het fiasco met de auto en dat was ook wel nodig, bestemming voor de derde dag was namelijk Christchurch. Ik heb van veel mensen hier gehoord dat Chrchr ontzettend mooi moet zijn geweest, maar de sfeer was er ontzettend naargeestig eigenlijk en we zijn er maar zo snel mogelijk doorheen gereden. Precies een jaar na de eerste heftig aardbeving van september 2011 en natuurlijk de heftige naschok van afgelopen februari is nog steeds het hele centrum afgezet gebied voor iedereen, zijn er nog ontzettend veel bouwvallen en zitten er overal scheuren in het wegdek. Toen we te horen kregen dat er nog bijna dagelijks naschokken waren zijn we maar snel weer in de auto gedoken en doorgetuft richting het noorden.

Dag vier, vijf en zes hebben we in het noordelijke deel van het zuidereiland doorgebracht! Echt geweldig daar, denk aan witte stranden, blauwe zeeen, palmbomen, mooie natuur en bijna niemand te zien. Samen met nog wat andere meiden ben ik in Kaikoura op walvissentocht geweest! Twee uur lang schommelen op een boot en ontzettend zeeziek zijn vergeet je in een seconde als er zo'n 150 dolfijnen langs komen, albatrossen overvliegen en vervolgens ook nog twee sperm whales langs de boot zwemmen. En dat was niet even in de verte een glimpse van wat met veel verbeelding best een staart kon zijn, maar gewoon tien mintuten op nog geen 10 meter afstand naar zo'n beest liggen staren. Zo'n ongelofelijke ervaring, zeker toen we 's middags ook nog eens naast de zeehondjes konden lunchen en daarna ook nog in de zee hebben gezwommen! Dag vijf was een wandeltocht door het Abel Tasman National Park en genoten van het subtropische klimaat, een heerlijke afwisseling na het koude grijze Dunedin. Ook dag zes weer veel gelopen en vervolgens, en ook op dag zeven, vooral weer veel kilometers gemaakt op de terugtocht richting het zuiden, ditmaal aan de westkust.

Toch hadden we allemaal nog niet genoeg avontuur en sensatie achter de rug, vandaar dat dag acht in het teken stond van een klim naar de Fox Glacier. Samen met een gids hebben we een vier uur durende wandeling over de gletsjer gemaakt, met als ultieme hoogtepunt dat we door een gat konden kruipen en tien meter verder weer naar boven konden komen. Een betere afsluiting van zo'n week kan bijna niet, zou ik zeggen.

Dag negen stond in het teken van een lange vermoeiende reis terug naar het koude grijze Dunedin. Het was erg gek om, na een week zo intensief met mensen opgetrokken te hebben, samen te koken, elke avond uren spelletjes spelen en alle beslissingen gezamelijk te nemen nu weer terug te zijn in de realiteit van deadlines, vieze en afwezige huisgenoten en een toch enigszins saai stadje. Ondanks dat er ook heus wel heel wat spanningen en irritaties zijn geweest tijdens de trip zijn we er wel echt als groep uitgekomen en was het een ontzettende dierbare ervaring.

Gelukkig is er nu genoeg om me bezig te houden en om niet te veel heimwee te krijgen naar de break. Het semester is ondertussen al weer vollop bezig en de deadlines komen met bakken uit de lucht vallen. Daarnaast heb ik nog steeds mijn sustainable living course en zijn nu ook mijn Japanse kookcurus, wijncursus en misschien ook nog een naaicursus begonnen. Als klap op de vuurpijl is afgelopen weekend de Rugby World Cup begonnen. Ik heb besloten dat het hoog tijd wordt dat ik rugby begin te waarderen dus er zijn genoeg leuke dingen om me nog bezig te houden tot het eind van het semester, rond eind oktober, wanneer ik weer verder kan met mijn ontdekkingsreis van Aotearoa!

Veel liefs en dikke zoenen, jullie enige echte bijna kiwi!

ps. ik ben natuurlijk nog steeds heel erg benieuwd hoe alles in ons koude kikkerlandje er aan toegaat dus schroom niet om me te overvallen met verhalen/nieuwtjes/feitjes/roddels/mededelingen etc. ;)

pps. ik ga nu met heel erg veel pijn en moeite proberen een selectie te maken van mijn ontelbaar miljoen foto's die het waard zijn om mijn blog te maken, dus die zijn onderweg!

ppps. toch ook nog even een klein woord van dank voor paps en mams die hebben geholpen de megacoole uitspattingen van de trip mogelijk te maken en me zo ontzettend veel aan mijn kop hebben gezeurd voor een nieuwe blog... Was even vergeten hoe leuk het is om alles op te schrijven en te wachten op de reacties!