Taki Odi! (Hallo)

Heej lieve bakra's

Eindelijk heb ik in mijn drukke bestaantje hier weer ff tijd om bij mijn favoriete ijskoude internetchinees jullie bij te gaan houden van al mijn avonturen. (zo, wat een zin) Er is alweer een weekje voorbij en ik begin nu echt helemaal te wennen aan het leven hier, begrippen als: naar huis (kasabaholoweg) en mamma (mevr campagne) sluipen er helemaalin, teken van integratie hea ;).

Deze keer niet zo'n spectaculaire blog als de vorige keer, want... ik ben voor de verandering maar eens een weekendje niet op trip geweest en heb lekker in de stad gerelaxt. En dat was zeker een keer nodig want vorige week was een drukke week bij campagne. We hebben nu een echt werkrooster en vaste werktijden, wat aan de ene kant veel houvast geeft, maar aan de andere kant ook wel een beetje de vrijheid inperkt. Voor de kids is het sowieso een stuk beter dat er 's ochtends iemand staat om ze klaar te maken en naar school te brengen, 's middags iemand ze uit school haalt en huiswerk oefent en sinds kort zijn er ook 's avonds mensen om te helpen met eten, tandenpoetsen en naar bed brengen. Als je ziet hoeveel je er voor terug krijgt, zeker van de kindjes, maar ook van de andere (Surinaamse) dames, dan is het het zeker waard. Ik kijk er ook echt naar uit, om om twaalf uur op de Nooranischool te zijn en dan de twee uberboefjes uit de kleuterklas te halen. (Heb besloten de kids niet bij naam te noemen, daar schijnt niet op prijs te worden gesteld) Ook het regelmatig oefenen van huiswerk is leuk, bij sommige, niet bij allemaal want huiswerk wordt niet echt als leuk ervaren, kun je echt na 2 weekjes al veel verbetering merken. Toch moet ik eerlijk zeggen dat het werken niet altijd alleen maar een pretje is, de ochtendploeg moet bijvoorbeeld al om kwart voor zeven paraat staan, en op sommige dagen is dat echt afzien. Ook is het soms gewoon te warm om spelletjes en tikkertje te doen, maar die kids hebben echt een energie waar je U tegen zegt. Gelukkig ben ik nu goed 'ingewerkt', waardoor je steeds beter leert omgaan met stoute kinderen, surinaamse opvoedmanieren en de constante hitte.

De oudere kinderen gaan nu al ruim 2 weken naar school, maar op dit moment zijn er 6 kleintjes (van 1 tot ongeveer 4 jaar) die nog niet naar school gaan. Deze kindjes blijven voornamelijk op het terrein, dus vorige week donderdag hebben we eindelijk het plan ten uitvoer gebracht om die kleintjes mee te nemen naar huis voor een zwembadfeestje. Dat was echt superleuk, in het begin waren ze superverlegen en zelfs de druktemakertjes erg rustig, maar toen de badjes eenmaal klaarstonden (2 kleine ondiepe badjes) gingen ze helemaal los. Echt leuk om te zien en om lekker mee te spetteren! Kinderen zijn echt verbazingwekkende wezens, geef ze een ballontje en ze zijn zo uren zoet! Helaas konden ze niet blijven, zou er best een paar mee naar huis willen nemen :D, en hebben we ze braaf weer teruggebracht naar Campagne.

Het afgelopen weekend stond in het teken van relaxen en dansen. Ben echt een beetje een dansjunkie geworden en ga gemiddeld 3/4 keer week naar de lessen, echt heel erg leuk en leerzaam, we leren natuurlijk Salsa, maar ook Merenque, Bachata en Zouk, bereid jullie maar voor, want ik kom terug als pro! Het is vooral leuk om op de 'echte' dansvloer te oefenen, dus dit weekend zijn we naar de ZaZaZou geweest, een grote discotheek waar je ook kunt salsa'en. Feestje! Natuurlijk de volgende ochtend lekker uitslapen en zwemmen, doe mij maar vaker zo'n weekendje! Er is alleen nog zo veel meer te zien en te doen... ;)

Deze week stond weer in het teken van CampagneCampagneCampagne. Veel gewerkt, veel gezweet en veel geleerd van al die engeltjes en bengeltjes. Al heel snel kende ik alle kinderen qua naam, maar langzaamaan leer je ook echt de kinderen zelf kennen, en krijg je met sommige echt een band. Dat is echt leuk om te merken, dat ze echt blij zijn als je ze ergens mee helpt, om van anderen te horen dat ze naar me hebben gevraagd of die blije koppies in de klas als je ze op komt halen van school. De kleintjes en meisjes komen ons meestal enthousiast begroeten, maar ook de oudere jongens(denk 10-14), die in het begin ons echt zo veel mogelijk negeerden, komen me steeds vaker gedag zeggen op school, of ff een verhaaltje vertellen. En al waren ze de dag ervoor nog strondirritant en brutaal, het zijn toch echte schatjes, allemaal!

Zo, genoeg gezwijmeld over Campagne, ik merk het thuis ook, we raken er maar niet over uitgepraat. ' Heb je die gezien, zag je dit, hoorde je dat, wat gebeurde er toen, die is zooo lief, das zo'n boefje', echt het gaan bijna nergens anders meer over. Het is echt iets dat je meeneemt en wat steeds nog ff doorgenomen moet worden. Soms ook wel een beetje irritant, want ik moet ook echt proberen om het niet teveel mee te nemen en er niet al teveel in blijven hangen. Je kunt gewoon niet alles voor ze doen, of alle problemen in een keer verhlpen en dat is soms best lastig, maar dat hoort er ook bij. Gelukkig ga ik aankomend weekend weer op trip, ff afstand van de drukke stad en al die ervaringen bij Campagne, dat is zeker fijn. Aankomend avontuur is naar de Ralleighvallen en de Voltzberg. Het schijnt echt weer een avontuur/survival te worden, maar het kan me eigenlijk niet avontuurlijk genoeg. Blijf wel voorzichtig hoor, maar ik wil nu wel een kaaiman van minstens 2.5 meter ;)

Dikke Smakkerd, Tessa

ps. ga vanavond echt foto's uploaden. Check dan meteen ook nog ff mijn vorige verhaal, daar komt oa de kaaimanpic bij! X