Un Weki No!

Hallo lieverds,

Daar ben ik weer! Het is alweer een paar dagen verder en nu pas mijn nieuwe blog. Zoals ik al had gemeld was ik op jungle-expeditie naar de binnenlanden, maar ik heb erg uitgekeken naar jullie berichtjes! Echt heel erg leuk om van jullie bakra's iets te horen! ;) Jullie mogen zoveel mailen/schrijven als jullie willen. vind het alleen maar leuk om te horen dat het bij jullie regent enzo! ;P

Met mij gaat dus alles supergoed! Heb het echt ontzettend naar mijn zin hier. Alle mensen zijn echt superaardig en relaxed en het weer/de natuur zijn adembenemend!

We zijn vrijdagochtend vertrokken naar Brownsberg. Met we bedoel ik natuurlijk mezelf en Manon, Maaike en Madelief, mijn huisgenootjes. Onze groep bestond nog uit een ouder echtpaar, 3 mensen die een dagje meegingen en 3 gidsen: Jacqueline, Nikkita en Harvey. Om 8 uur stonden we klaar om te vertrekken en na een uur of drie hobbelen over een onverharde weg door het oerwoud kwamen we aan op de Brownsberg. Vanuit daar zijn we naar 2 naburige watervallen gaan lopen. De eerste was de Ireneval, een tocht van ongeveer een uur klimmen en klauteren door de bossen. Maar het was het zeker waard. De Ireneval is net zo'n shampoo reclame en we hebben ook zeker een leuke tijd gehad met in de waterval klimmen en foto's maken! De tocht terug was een stuk zwaarder. Het ging stijl omhoog en er waren echt overal takken en wortels, dus iedereen was kapot. Daarnaast waren er ook nog een heleboel muggen en insecten, ik heb volgens mijn een half flesje deet leeggespoten!
Eenmaal bovengekomen hadden we de keus om ook nog naar de Leoval te gaan. Uiteindelijk bleef bijna iedereeen boven wachten, maar ik had echt zoiets van: gewoon doen, ik ben hier maar een keer! Het was wederom erg mooi en een stuk rustiger/kleiner dan de Ireneval! Ook daar lekker afgekoeld onder de waterval!

Toen we terugkwamen bij de overnachtingsplek stond er allemaal lekker eten klaar, van dat typische surinaamse eten met veel kip en rijst! Jammie! Vervolgens hebben we de rest van de dag lekker gerelaxed en naar een uitzichtpunt in de buurt gelopen. Vanuit daar kon je over het hele Brokopondomeer en de jungle kijken, zeer indrukwekkend! En daarna klaarmaken voor de nacht... in een hangmat! In het begin was het echt heel erg melig en giegelig met z'n alle, maar als je eenmaal doorhebt hoe je onder de klamboe, in de hangmat terecht komt, en niet teveel beweegt in je slaap (wie mij een beetje kent weet dat dat dus niet mogelijk is maarjah;)) gaat het prima!

Tot mijn grote verbazing had ik echt heerlijk geslapen, werd alleen even wakker toen een groep brulapen in de buurt lawaai gingen maken en toen de zon opkwam (wauw!). Na het ontbijt en wat chillin' gingen we met het busje weer weg richting de volgende locatie. Bij een klein havenplaatje midden in het oerwoud werden alle spullen uit de bus overgepakt in een bootje (lange-langwerpige-kanoachtige boot). Daarmee werden we over de Surinamerivier naar de volgende verblijfplaats gebracht. Ik zweer het, ik heb nog nooit zo'n mooie plek gezien! We sliepen op een klein eilandje midden in de rivier, vlak bij een stroomversnelling/watervalletje. Ik zal snel proberen wat foto's up te loaden, want het was echt geweldig mooi! We hebben daar de rest van de dag alleen maar gezwommen, gechillt en van het uitzicht genoten. 's avonds hebben we samen met harvey en nikkita (de gidsen) allemaal spelletjes gedaan en liedjes gezongen. Echt ontzettend gelachen. Zeker 'commando pinkelen' was een hit want iedereen lag geregeld onder tafel. Nikkita en Harvey zouden weer in een hangmat slapen, dus hebben Madelief en ik besloten bij hun te gaan liggen. Echt een goede keuze, want het uitzicht, vanuit die hangmat, was spectaculair!

Zondag zijn we met het bootje de rivier opgevaren. We hebben toen een wandeling gemaakt door het bos en een aantal marrondorpjes (vd plantage weggelopen slaven) bezocht. Ik kon me echt niet voorstellen dat die mensen nog zo dicht bij de natuur leven. Letterlijk alles wat ze hebben komt uit de natuur! Helaas mochten we daar geen foto's maken. Veel van de binnenlandbewoners gelooft dat waneer je een foto maakt, een deel van de ziel wordt meegenonen. Om die reden was het dus verboden, wat wel jammer was. Na het kopen van een aantal soeveniertjes mochten we trouwens wel wat foto's maken?! Wel waren ze ontzettend aardig en gastvrij. We mochten bij sommige gewoon in hun huisjes kijken en van hun eten proeven. Ook proberen ze steeds een gesprek met je te beginnen, in het Nederlands, Sranan Tongo en het Saramancaans, hun eigen taal. 'Un weki no' betekend bijv hallo/goede dag.
's middags zijn Harvey, Manon, Nikkita, Maaike, Madelief en ik op expeditie de rivier ingegaan. Middenin was een eilandje vol met vlinders en daar zijn we met veel moeite naartoe geklommen. Erg leuk, want we moesten echt als team samenwerken en mede daardoor is er best een hechte en gezellig band ontstaan. We hebben toen ook ontzettend lekker gegeten: Moksi alesi met zoute vis. Een typisch surinaamse gerecht waar praktisch alles in kan. We hebben toen ook nog een kostgrondje bezocht, een stuk grond dat uit het bos wordt gekapt en gebruikt wordt als landbouwgrond.

's avonds hadden we weer erg lekker gegeten! Nikkita had ons wijsgemaakt dat het piranhavissen waren, het bleken uiteindelijk gewone riviervissen te zijn, maar ze hadden wel enorme tanden! We hebben nog een stukje over de rivier gevaren op zoek naar kaaimannen, maar die hebben we helaashelaas niet gezien.
De rest vd avond hebben we een kampvuur gebouwd en gechillt op het strandje. Helaas wordt de grond erg vochtig vh dauw, waardoor we niet daar konden blijven slapen. Toch maar weer de hangmat in voor het laatste nachtje vd jungletour.

Vandaag zijn we eigenlijk de hele dag bezig geweest met reizen. Rond half tien vertrokken we sniksnik van het eilandje. Echt heel erg jammer, had er makkelijk nog wat langer kunnen blijven. De reis duurde superlang en was best vermoeiend. De airco vh busje was kapot dus we zaten te zweten. Omdat de wegen niet geasvalteerd, maar van rood/bruin zand zijn, kwamen we helemaal bruin en plakkend uiteindelijk aan. Helaas hadden we ook twee lekke banden, maar onze supermannen Nikkita en Harvey hebben het weer gefixt!

Zo! Ik ben echt heel moe van het hele avontuur, dus ik ga er maar eens een eind aan breien. Het bericht is echt superlang geworden, hoop dat jullie zin hebben in al mijn uitgebreide verhalen. Ik zal proberen in het vervolg wat korter/krachtiger te schrijven, maar moet nu ook nog best wel inkomen ;)
Morgen hebben we nog een citytour door Paramaribo, om een beetje meer wegwijs te worden. Ook wel handig, want alles lijkt hier heel erg op elkaar. Woensdag zullen we waarschijnlijk beginnen bij Huize Campagne. Ben erg benieuwd! Zal binnenkort ook foto's uploaden en wat meer schrijven over het dagelijks leven hier!

Dikke zoenen
Tes

ps. Wauw! Zat het net ff na te lezen en het is echt superlang geworden! Voel bijna de neiging sorry te gaan zeggen! ;)